ناگزیری دشنام

وقتی انسان درمانده است، وقتی سنگ را بسته و سگ را رها می بیند، زمانی که توان تغییر شرایط از تو سلب گردیده و دشمن در خانه ات لانه کرده است، هنگامی که بهترین سال های عمرت را درهوایی مسموم نفس کشیده ای و دستت را تا باز کردن پنجره هزار شمشیر شقه کرده است، به زمین و زمان دشنام می دهی؛ اینجا عفت کلام دروغ خر رنگ کنی بیش نیست.
وقتی نظام نکبت الهی چرک وکثافت و تراوشات مسموم اذهان بیمار مسلمانان را از هر سو بر تو آوار می کند و از بام تا شام عر و عر وعربده بلال حبشی تار به تار اعصاب انسانی ات را به سیخ می کشد، سخن گفتن از حرمت کلام و لزوم احترام گذاشتن به عقیده دیگران ( مسلمانان ) بی ربط ترین سخن و خواهشی بس ناجوانمردانه است.
زمانی که اهریمن اهانت، سعیدی سیر جانی را به رقص وا می داشت و شیاف پتاسیم به وی اماله می کرد، هنگامی که دشنه شقاوت پهلوی داریوش فروهر را می شکافت، و یا زمانی که ریسمان الهی گلوی محمد مختاری را می فشرد و تنفس همین هوای زهرآگین را نیز از وی دریغ می داشت آیا به جز دشنام، فکر و فرصت عمل دیگری از ایشان باقی مانده بود؟
به کدامین اعتقاد احترام بگذاریم؟ مگر شایسته مقام انسان است که به اندیشه های سخیف وضد بشری مشتی نادان وبیمار حرمت نهد. پس در این میان حرمت انسان چه می شود؟ باوری که تو را به جرم عشق ورزی در چاله می خواهد تا با سنگ به قتلت برساند؛ باوری که فقر را بر تو فخر دانسته وآنگاه دست و پایت را به جرم فقر می برد شایسته احترام نیست. باوری که زن را بدهکارترین و مچاله و ذلیل می خواهد و آلتی برای جماع، به یقین از سمت اهریمن آمده است و شایسته احترام نیست. وقتی لق لقه زبان محمد عرب این کلام است که:« گرفته وبه قتل برسانید » ما با انسان روبرو نیستیم که از صفات نیک انسانی سخن برانیم. مگر تا کنون سخن نیک واستدلال محکم کم آورده اند بزرگان ما؟ در دل سنگ فرو می رود اما به مغز کرم افتاده مسلمانان بی اثر است.
نخست اینکه احترام به عقیده دیگران واجب نیست بلکه به آزادی عقیده احترام می گذارند. دوم، اگر اعتقادات دیگران درفکر حق « آزادی بیان بدون حصر و استثناء » باقی نماند و از چپ و راست بر تو حقنه شد و اجرا گردید.، آنهم اندیشه هایی که با جزء جزء باورهای نیک انسانی در تضاد و ستیزاست، و دستت از زمین و آسمان کوتاه بود، به غیر از دشنام به چه متوسل شویم؟ ته چاه افتاده ایم، با جانور زبان نفهمی مواجهیم. آزادی ما نزد وی بی ارزش ترین خواسته هاست. اگر دشنام نگویم دلم می ترکد.