مداحان مضحک اهل بیت

مداح وقتی ایرانی باشد و عاشق غرب و موسیقی پاپ. مداح وقتی حشیش مصرف کند و نشئه باشد و فیلم سوپر هم ببیند، مدحش از حق نگذریم به واقع مضحک است!
مدتی پیش از این به مجلس یک رأس حاجی بازاری از حج مکرر بازگشته دعوت بودم. سه چهار فقره مداح دبش اجیر کرده بودند که هر کدام حاضر بودند در جا برینند به همه مقدسات به شرطی که پیش از دیگر همکاران نوبت به آنها بدهند عربده بکشند. یکیشان بچه سوسول کم سن و سالی بود کاکلی که زیر ابرو برداشته بود، ریش آرایش شده داشت، خط چشم کشیده بود و بوی ادکلن فرنگی میداد. اشعار غنایی باحالی در مدح علی می خواند. صدای خوبی هم داشت. اگه رهایش می کردند در همان مجلس یقیناً بریک هم می رقصید و شاید خیلی کارهای دیگر! به طوری که هنگام صرف غذا وقتی کنارش قرار گرفتم به بهانه تمجید و تشکر از مداحی اش در آغوش گرفتمش وکمی فشار فشورش دادم متوجه شدم بدش نیامد!
در مجموع مداحان اهل بیت اینروزها از نسلی هستند که هدفشان در حقیقت موسیقی و رقص و آواز است و شاد نمودن مخاطبان. هنرشان نیز دقیقاً نوعی موسیقی پاپ است. حالا گیرم در وصف فلان دختر نشد آواز بخوانند، خب در وصف فاطمه زهرا و علی و حسین وعلی اصغر می خوانند. اینها برای آدم سالم بهانه شادی کردن و نشئه شدن است.
اما آخوندهای دکاندار مخالفتشان با این قرتی بازیها البته قابل درک است. می بینند صنفی که بطور سنتی ساخته و پرداخته و از زیر مجموعه های دکان خودشان است به راهی می رود که در نهایت به تِرمال شدن مقدسات می انجامد. گویا حرمت امام زاده را این روزها متولی هم دیگر نگه نمیدارد. اینجا را بخوانید.
*
ضمناً امروز چون عاشوراست یادم افتاد، روزی یک ترکه به شله دعوت بوده. وقتی شله که اتفاقاً خیلی هم لذیذ و خوشمزه بوده می خوره از کنار دستیش می پرسه این مهمونی به چه مناسبت بود؟ طرف میگه مگه نمیدونی، در چنین روزی امام سوم شیعیان رو یزید به شهادت میرسونه. ترکه یه دستی به سیبیل هاش که به شله آغشته شده بوده میکشه و میگه: دستش درد نکنه!
*
راستی تا یادم نرفته یه شعار واسه هیأت های مذهبی شنیدم بگم شاید به کارشون بیاد:
اباالفضل برادرم
اسهال بود رید رو سرم
حسین حسین حسین!